Μια ζωή σε μικρές νίκες

Πριν από μερικές εβδομάδες κάθισα σε μια συνάντηση παραπομπής με μια οικογένεια που μου εμπιστεύτηκε το πιο σημαντικό μέρος του εαυτού τους. Ένα μικρό άτομο με τόση χαρά και ενθουσιασμό και ενέργεια για τη ζωή, με πονάει η καρδιά μου. Ως δάσκαλοι δεν υποτίθεται ότι έχουμε αγαπημένα, αλλά στην πραγματικότητα, είναι μια εύκολη επιλογή. Καθόμαστε, λοιπόν, ο ένας δίπλα στον άλλο, με την καρδιά μας να πονάει.

Ξέρετε το συναίσθημα – έχετε χύσει κάθε πόρο και ουγγιά ενέργειας και αγάπης σε ένα παιδί. Περνάτε τα Σαββατοκύριακα εκτυπώνοντας φωτογραφίες για το φωτογραφικό της άλμπουμ Good-Choices, τα πρωινά βρίσκοντας το σωστό ικρίωμα ώστε να μπορεί να κάνει καθημερινές 5 επιλογές όπως όλοι οι φίλοι του και τα απογεύματα συμπληρώνοντας έρευνες συμπεριφοράς, ώστε να μπορείτε να ανακαλύψετε έναν παρεμβατικό πρότυπο. Ωστόσο, ακόμα και με όλη αυτή την ενέργεια και την αγάπη και τον χρόνο και την ελπίδα (από εσάς και την οικογένεια), αυτό το επίπεδο ανάγνωσης, αυτό το γράφημα STAR, αυτό το σκορ μαθηματικής ευχέρειας, αυτό το δεσμευτικό δεδομένων παραμένει αμετάβλητο.

Ωστόσο, με πλήρη εμπιστοσύνη μπορώ να κοιτάξω την οικογένεια και να πω –

«Έχεις το πιο καταπληκτικό παιδί. Αν και αυτό το γράφημα δεν το δείχνει, το παιδί σας μεγάλωσε τόσο πολύ φέτος. Μπορώ να πω ότι εργάζεστε σκληρά στο σπίτι και η υπομονή και η επιμονή σας αποδίδουν καρπούς. Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε το παιδί σας μαζί μου. Με τιμά απίστευτα.”

Οι δάσκαλοι κάνουν τη διαφορά

Αφηγούμαι την ημέρα του Νοεμβρίου που αυτός ο φίλος διάβασε ένα βιβλίο για πρώτη φορά, κοίταξε και αναφώνησε: „Κυρία. W, ξέρω ότι είμαι ο καλύτερος αναγνώστης. Δεν είσαι περήφανος για μένα;!»

Η μέρα που μου παρουσίασε περήφανα δύο προτάσεις γραμμένες σε έναν πίνακα κατά τη διάρκεια του Work on Writing. Την ίδια στιγμή που αμέσως διακόψαμε το μπλοκ του Daily 5 επειδή υπήρχε μια ταξική επευφημία ευγενικά απαίτησε.

Ο ίδιος φίλος που χρησιμοποιεί το ίδιο μολύβι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και στη συνέχεια χρησιμοποιεί τυχαία ένα εναλλακτικό μολύβι όταν ΤΟ μολύβι δεν έχει τοποθετηθεί… και αυτό συμβαίνει χωρίς πείσμα, μέτρηση ή εκρήξεις. Φίλοι, αυτό είναι ανάπτυξη. Μπορεί να μην εμφανίζεται σε ένα γράφημα Περιοχής, αλλά σίγουρα είναι ανάπτυξη.

Η μέρα που η απογοήτευση εκφράζεται μέσω ενός τσαλακώματος ενός χαρτιού ή ενός αιτήματος για διάλειμμα και όχι ενός πεταμένου χρονοδιακόπτη άμμου ή ενός πιεσμένου φίλου.

Πρέπει να θυμόμαστε γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε

Αν και δεν θα με ακούσετε να υποτιμώ τη σημασία της ανάπτυξης του πίνακα οικοπέδων, πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι εμείς, ως δάσκαλοι, ζούμε και εργαζόμαστε με τα πιο εκπληκτικά, απογοητευτικά, εκπληκτικά, εξαντλητικά, συναρπαστικά ανθρώπινα όντα. Ενώ η ανταμοιβή μας μπορεί να είναι ένα σημείο δεδομένων, μπορεί επίσης να είναι μια λέξη που δεν έχει ξαναειπωθεί, ένα τράβηγμα στο χέρι μας μετά το μεσημεριανό γεύμα ή μια στιγμή ευελιξίας.

Κάθε χρόνο συνεργαζόμαστε με οικογένειες και μας εμπιστεύονται τα πιο πολύτιμα ανθρώπινα όντα τους. Άτομα των οποίων η καρδιά είναι απαλή και εντυπωσιακή. Φίλοι που γεμίζουν χαρά και πλημμυρίζουν αισιοδοξία. Ανθρώπινα όντα που εγγενώς αγαπούν και που εγγενώς θέλουν να μάθουν. Είμαστε ευλογημένοι με τα πιο πολύτιμα δώρα και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό.

Οι φίλοι, οι μικρές νίκες έχουν σημασία και αλλάζουν τον κόσμο. Παρακινούν, ενθαρρύνουν, δείχνουν τι συμβαίνει στην τάξη – τους ακαδημαϊκούς, την κοινότητα, τις ρουτίνες, την αγάπη. Πολύ λίγοι άλλοι επαγγελματίες έχουν αυτή την ευλογία.

Έτσι, μέχρι εκείνη την επόμενη μικρή νίκη, φίλοι – Διδάξτε στα παιδιά, Αγαπήστε τα παιδιά, Αλλάξτε τον κόσμο και να θυμάστε πάντα – Οι δάσκαλοι κάνουν τη διαφορά.

-Αικατερίνη